Radio

BiperTV

Facebook

Galerie

Wydarzenia

Artykuły

Szukaj

Reklama

Reklama

Społeczność szkoły społecznej zaprosiła na spektakl „Pasterz Pojednania” (galeria)

14 listopada bialska publiczność miała możliwość trzykrotnie oglądać spektakl „Pasterz pojednania. Historia św. Jozafata Kuncewicza w 400. rocznicę męczeńskiej śmierci” w wykonaniu Społecznej Szkoły Podstawowej z osiedla Sielczyk.

Spektakl związany jest z obchodami 400. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Jozafata Kuncewicza.

O tematyce spektaklu pisaliśmy tutaj:
Spektakl „Pasterz pojednania. Historia św. Jozafata Kuncewicza w 400. rocznicę męczeńskiej śmierci” <<==>> LINK

Los św. Jozafata Kuncewicza związał się nierozerwalnie z unią brzeską i powstaniem Kościoła grekokatolickiego. Przyszedł na świat we Włodzimierzu Wołyńskim w 1580 r. w rodzinie mieszczańskiej. Na chrzcie nadano mu imię Jan. W młodości wysłano go do Wilna, gdzie miał nauczyć się fachu kupieckiego. W 1596 r. na synodzie w Brześciu Litewskim cześć biskupów prawosławnych z terenu Rzeczypospolitej zawarła z Kościołem katolickim unię, która podporządkowywała ich zwierzchności papieża. Kuncewicz całym sercem opowiedział się za tym układem i postanowił wstąpić do zakonu bazylianów (1604), gdzie przyjął imię Jozafat. W 1609 r. przyjął święcenia kapłańskie. Kilka lat później, już powszechnie znany ze swojej działalności duszpasterskiej, został mianowany unickim arcybiskupem połockim i od tej pory rozpoczął akcję misyjną. Wywołało to zaniepokojenie i wrogość prawosławnych, którzy w 1621 r. wywołali w Połocku poważne zamieszki. Dwa lata później, 12 listopada, sytuacja się powtórzyła. Metropolita postanowił porozmawiać z buntownikami, żądającymi zerwania unii brzeskiej. Jozafat kategorycznie odmówił, czym wzbudził gniew prawosławnych. Arcybiskup został zamordowany uderzeniem topora w głowę. Jego ciało zostało zbezczeszczone i wrzucone do Dźwiny. Jego kult wśród unitów zaczął się po męczeńskiej śmierci. Z obawy przed prawosławnymi relikwie wywieziono z Połocka – powróciły tam dopiero w 1667 r. Dwadzieścia lat później odbyła się beatyfikacja. Na kanonizację trzeba było czekać do roku 1867 r. Szczątki świętego od 1706 r. znajdowały się w kaplicy zamkowej książąt Radziwiłłów w Białej Radziwiłłowskiej (obecnie Białej Podlaskiej). Po kanonizacji z rozkazu władz rosyjskich ukryto je w podziemiu kościoła bazylianów. W czasie I wojny światowej przewieziono je do Wiednia, ale ostatecznie w 1949 r. umieszczono w Bazylice św. Piotra na Watykanie, gdzie znajdują się do dziś. (tekst: UMWL Lublin)

materiał: Radio Biper Biała Podlaska
zdjęcia: Gwalbert Krzewicki
opracowanie: Leszek Niedaleki

Please select listing to show.

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się ze znajomymi:

Udostępnij
Wyślij tweeta
Wyślij e-mailem

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Czytaj więcej o:

Reklama

Reklama

Zobacz więcej z tych samych kategorii

Reklama