Opis wystawy.
Niedokończone i porzucone procesy pozostawiają po sobie rzeczowe ślady. Przedmioty , których znaczenia i etiologii nie sposób rozpoznać. Mają jednak potencjał nawiązywania nierzeczowych co prawda, ale silnych relacji. W ten sposób ludzkie przedmioty nabierają nieludzkiej obcości i tajemniczości. Ich wytwórca, wciąż w nich obecny traci tożsamość, aby one otworzyły się na niespodziewane reakcje tych, którzy z nimi obcują. Ludzkie i nieludzkie jako cecha świata fizycznego przeplata się ze sobą generując być może nawet jakiś jeszcze obszar niesprecyzowanej duchowości.
Obiekty zaprezentowane na wystawie Katarzyny Adaszewskiej nie są przez artystkę precyzyjnie definiowane. Niektóre z nich „ ciążą” ku temu co nazywamy rzeźbą, inne zaś bliższe są malarstwu materii a nawet rysunkowi. Niejasność formalna tych prac jest niejako koniecznością, skoro mają one nie tyle przedstawiać, co stać się rzeczami/nierzeczami porzuconych i często zapomnianych procesów.
Kilka słów o artystce.
Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Dyplom z rzeźby w pracowni prof. Adolfa Ryszki obroniła w 1995 r. Tworzy rzeźby, obiekty i instalacje, prace site-specific. Jej aktywność artystyczna skoncentrowana jest na realizacji obiektów rzeźbiarskich, które często przyjmują formułę wieloelementowych aranżacji tematycznych. Podejmowała tematykę obecności śmierci w wyrażającym żywiołowość dizajnie, tematykę dziecka – enfant terrible zagarniającego przestrzenie prywatne i publiczne oraz obecnie eksploruje problematykę przedmiotów wytworzonych przez człowieka w postludzkim świecie pełnym porzuconych i niedokończonych procesów. Jest autorką dwunastu wystaw indywidualnych. Prezentowała swoje prace na licznych wystawach zbiorowych krajowych i za granicą. Od roku 1998 jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym na swojej macierzystej uczelni, obecnie na stanowisku profesora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Mieszka w Łodzi.
Wystawa czynna będzie do 2 listopada.
Źródło / plakat: Bialskie Centrum Kultury
