Wiceprzewodniczący wykonawczy Komisji Valdis Dombrovskis powiedział: – Uchwaliliśmy wprawdzie solidne unijne przepisy, ale muszą one być również stosowane w sposób spójny i skuteczny. Dopilnujemy, by wszystkie podmioty w sektorze zarówno prywatnym, jak i publicznym rygorystycznie trzymały się tych przepisów. Wszczęliśmy zatem szereg postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, aby zapewnić pełną transpozycję i stosowanie obowiązujących zasad.
Po przeanalizowaniu środków zgłoszonych przez wspomniane państwa członkowskie Komisja doszła do wniosku, że nie dokonały one pełnej transpozycji czwartej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy do prawa krajowego. Niepełna transpozycja dotyczy podstawowych elementów ram przeciwdziałania praniu pieniędzy, takich jak przepisy dotyczące zakładów i gier hazardowych (w przypadku Austrii), mechanizmy umożliwiające wymianę dokumentów i informacji przez jednostki wywiadu finansowego (w przypadku Belgii) oraz informacje, które należy przedstawiać na temat rzeczywistej własności przedsiębiorstw i innych podmiotów prawnych (w przypadku Niderlandów).
Kontekst
Wszystkie państwa członkowskie miały obowiązek wdrożyć przepisy czwartej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy do dnia 26 czerwca 2017 r. Po upływie tego terminu Komisja wszczęła postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko wszystkim państwom członkowskim, jako że żadne z nich nie zgłosiło pełnej transpozycji dyrektywy.
W przypadku ośmiu państw członkowskich postępowania te jeszcze się nie zakończyły: do trzech państw członkowskich skierowano uzasadnione opinie, dwa postępowania toczą się już przed Trybunałem Sprawiedliwości, a dzisiaj Komisja skierowała do Trybunału sprawy przeciwko kolejnym trzem państwom.