Komisja przyjęła pięć odrębnych decyzji, które dotyczyły:
- wprowadzenia systemu podatku tonażowego oraz systemu ulg dla marynarzy w Estonii,
- wydłużenia okresu stosowania systemu podatku tonażowego oraz systemu ulg dla marynarzy na Cyprze,
- wprowadzenia nowego systemu ulg dla marynarzy w Polsce,
- przedłużenia i rozszerzenia zakresu systemu ulg dla marynarzy w Danii, jak również
- przedłużenia systemu ulg dla marynarzy w Szwecji.
Komisja oceniła pięć programów w świetle zasad pomocy państwa, w szczególności w świetle wytycznych w sprawie pomocy publicznej dla transportu morskiego, oraz ustaliła, że wszystkie te programy są zgodne z jej interpretacją wytycznych.
Co się tyczy systemów podatku tonażowego w Estonii i na Cyprze, Komisja uznała, że oba te systemy są zgodne z zasadami ograniczającymi stosowanie podatku tonażowego do kwalifikowalnych form działalności i jednostek pływających. Jeśli chodzi o opodatkowanie dywidend wypłacanych udziałowcom, Komisja uznała, że zarówno estoński, jak i cypryjski system podatku tonażowego gwarantują, że udziałowcy przedsiębiorstw żeglugowych będą traktowani w taki sam sposób, co udziałowcy w innym dowolnym sektorze.
W odniesieniu do systemów ulg dla marynarzy w Estonii, na Cyprze, w Polsce, Danii i w Szwecji Komisja ustaliła, że wszystkie pięć państw członkowskich zgodziło się stosować ulgi i korzyści wynikające z zaproponowanych przez siebie programów do wszystkich statków pływających pod banderą dowolnego państwa UE lub EOG.
Komisja uznała, że programy te są zgodne z zasadami pomocy państwa, ponieważ przyczyniają się do poprawy konkurencyjności unijnego sektora transportu morskiego oraz zachęcają do rejestrowania statków w Europie. Jednocześnie pozwalają zachować wysokie europejskie normy socjalne, środowiskowe i bezpieczeństwa oraz zapewniają równe warunki działania.
Kontekst
Aby ograniczyć ryzyko zmiany bandery oraz relokacji przedsiębiorstw żeglugowych do państw trzecich o niskich podatkach, w 2004 r. Komisja przedstawiła wytyczne w sprawie pomocy publicznej dla transportu morskiego umożliwiające państwom członkowskim wprowadzanie środków mających poprawić warunki podatkowe dla armatorów. Środki przewidziane we wspomnianych wytycznych mogą być stosowane wyłącznie w odniesieniu do przedsiębiorstw zajmujących się transportem morskim (który zdefiniowano jako transport towarów i osób drogą morską).
Najważniejszym spośród tych środków jest podatek tonażowy: przedsiębiorstwo żeglugowe może wnieść o to, by podatki naliczane były od jego hipotetycznego zysku lub tonażu statku, zamiast być opodatkowanym na ogólnych zasadach systemu podatku od przedsiębiorstw. Takie rozwiązanie może obniżyć wielkość odprowadzanych przez nie podatków oraz zwiększyć przewidywalność obciążeń podatkowych. W ramach systemów ulg dla marynarzy można częściowo lub całkowicie ograniczyć koszty pracy (tzn. podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenia społeczne) marynarzy zatrudnionych na statkach pływających pod banderą jednego z państw UE lub EOG.
Stosując wspomniane wytyczne, Komisja dąży do zapewnienia spójności i równego traktowania przedsiębiorstw żeglugowych w całej UE. Jednocześnie musi dopilnować, by żaden system podatku tonażowego lub ulg dla marynarzy nie prowadził do naruszenia zasad rynku wewnętrznego. Komisja musi w szczególności zagwarantować, by takie systemy nie prowadziły do efektów zewnętrznych w innych sektorach niepowiązanych z sektorem morskim, by nie dochodziło do przypadków dyskryminowania rejestrów w innych państwach UE lub EOG oraz by nie przekraczano pułapu określonego w wytycznych.
Jawne wersje przedmiotowych decyzji zostaną udostępnione pod następującymi numerami spraw SA.51809 (Cypr), SA.52069 (Dania), SA.53469 (Estonia), SA.46380 (Polska), SA.46740 (Szwecja) w rejestrze pomocy państwa na stronie internetowej Komisji dotyczącej konkurencji po rozstrzygnięciu wszelkich kwestii związanych z poufnością. Biuletyn State Aid Weekly e-News zawiera wykaz nowych decyzji dotyczących pomocy państwa opublikowanych w Internecie i w Dzienniku Urzędowym.
