W czwartek, 18 października w Białej Podlaskiej odbędą się uroczystości nadania imienia gen. bryg. Stanisław Tessaro, Placówce Straży Granicznej w Białej Podlaskiej.
Program uroczystości:
10.00 – Msza Święta w kościele p.w. Św. Kazimierza Królewicza w Białej Podlaskiej, przy ul. Dokudowskiej 17.
11.00 – Rozpoczęcie uroczystości przed Placówką Nadbużańskiego Oddziału Straży Granicznej w Białej Podlaskiej, przy ul. Dokudowskiej 19.
– Wprowadzenie asysty honorowej przed placówkę.
– Złożenie meldunku przez dowódcę uroczystości.
– Odegranie Hymnu Rzeczypospolitej Polskiej
– Odczytanie historii gen. bryg. Stanisława Tessaro
– Przemówienie Komendanta NOSG
– Odczytanie aktu nadania PSG w Białej Podlaskiej imienia gen. bryg. Stanisława Tessaro oraz odsłonięcie tablicy pamiątkowej
– Poświecenie tablicy pamiątkowej
– Złożenie kwiatów pod tablicą patron-aPrzemówienia okolicznościowe
– Koncert patriotyczny w wykonaniu funkcjonariuszy NOSG.
12.00 – Zakończenie uroczystości.
Straż Graniczna z chwilą swojego powstania w 1991 roku, obejmując służbę w ochronie granicy państwowej, stała się spadkobiercą tradycji polskich formacji granicznych. Wśród tych formacji, zwłaszcza tu na wschodzie, miejsce szczególne zajmuje KORPUS OCHRONY POGRANICZA powołany w 1924 roku jako stała ochrona granicy wschodniej. Zasłużonym dla Ojczyzny dowódcą KOP, był urodzony w Białej Podlaskiej gen. bryg. Stanisław Tessaro ps. Zosik. To właśnie jego imieniem zostanie nazwana Placówka NOSG w Białej Podlaskiej.
Gen. bryg. Stanisław Tessaro ps. Zosik, s. Władysława i Dominiki z domu Biernackiej, ur. 24.06.1891 r. w Białej Podlaskiej. W 1909 r. ukończył siedmioletnią szkołę z egzaminem dojrzałości w Warszawie. W latach 1909 – 1910 był słuchaczem Politechniki Lwowskiej na Wydziale Budowy Maszyn. Podczas studiów wstąpił do Związku Walki Czynnej, gdzie w 1912 r. uzyskał tytuł oficera Związku. Tytuł umożliwił mu awansowanie na instruktora szeregu Kół Związku Walki Czynnej, a następnie Związku Strzeleckiego na terenie ziem zaboru rosyjskiego. W sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich, gdzie został dowódcą 2 kompanii kadrowej, następnie służył w 1 pułku piechoty Legionów, biorąc udział we wszystkich jego walkach. Podczas bitwy pod Dęblinem 22 października 1914 r. został ranny, lecz odmówił zgody na ewakuację do szpitala i pozostał w pułku. W 1917 r., jako dowódca batalionu 1 pułku piechoty Legionów nie złożył przysięgi na wierność cesarzowi Wilhelmowi I, za co został internowany w Szczypiornie. W czasie pobytu w obozie pełnił funkcje propagatora idei niepodległościowych marszałka Piłsudskiego wśród osadzonych. Za swoją działalność został przez Niemców wywieziony do Hawelbergn, a stamtąd przez Rastatt do Werl. Został zwolniony z niewoli w październiku 1918 roku. Po powrocie do kraju wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, gdzie otrzymał pseudonim ZOSIK. W okresie tym brał udział w akcji rozbrajania Austriaków na terenie Lublina. Z chwilą odzyskania Niepodległości został komendantem garnizonu w Zamościu, gdzie stacjonował batalion 35 pułku piechoty. W trakcie pełnienia obowiązków komendanta garnizonu został 28.12.1918 r. wraz z częścią oficerów aresztowany przez zrewoltowanych pod wpływem agitacji komunistycznej żołnierzy batalionu 35 pp. Uwolniony 29.12.1918 r. przez przybyłe na pomoc z Lublina oddziały piechoty dowodzone przez mjr Leopolda LIS-KULĘ, przyczynił się do przywrócenia porządku w Zamościu. Następnie pełnił kolejno stanowiska dowódcy: Grupy Operacyjnej w 2 Dywizji Piechoty Legionów (maj 1919 r.) oraz 2 Pułku Legionów (lipiec 1919 r.). Brał udział w bitwach pod Lidą, Mołodecznem, Mińskiem Litewskim i Borysowem. Od lipca do września 1920 r. w stopniu pułkownika dowodził 3 Brygadą Piechoty. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej w marcu 1921 r. objął dowództwo 2 Brygady Piechoty Legionów, a następnie we wrześniu tego roku został dowódcą piechoty dywizyjnej 30 Dywizji Piechoty. Stanowisko to pełnił do maja 1926 r. Z dniem 22 maja 1926 r. został mianowany dowódcą 30 Dywizji Piechoty. W drugiej połowie 1929 r.[1] mianowano go dowódcą Korpusu Ochrony Pogranicza. Pod koniec października 1930 r. objął stanowisko dowódcy Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu. Tam zmarł nagle w trakcie wykonywania obowiązków służbowych (9 marca 1933 r.). Zwłoki złożono na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Tessaro pozostał kawalerem.
Źródło: Muzeum Polskich Formacji Granicznych
Placówka Straży Granicznej w Białej Podlaskiej została utworzona z dniem 27.11.2012r. i realizuje ustawowe zadania SG wewnątrz kraju. Jako komórka organizacyjna Placówki Straży Granicznej w Białej Podlaskiej funkcjonuje Strzeżony Ośrodek dla Cudzoziemców w Białej Podlaskiej.
materiał: Biała Podlaska miasto / Nadbużański Oddział Straży Granicznej
tekst / zdjęcie: por. SG Dariusz Sienicki, Rzecznik Prasowy Komendanta
