Dlaczego 1/14? Ponieważ tę jedną grupę tworzy czternaście indywidualności wyrażających się na swój własny sposób, używających wielości technik malarskich, skupiających się na różnorakich tematach. Wspólnym mianownikiem grupy jest pasja, chęć samopoznania, artystycznego poszukiwania a przede wszystkim miłość do sztuki.
Grupa powstała w 2021 roku i może pochwalić się kilkunastoma wydarzeniami artystycznymi, w tym plenerami i wystawami, m.in.:
– Choroszcz , GDK , „Niemianownik” 11. 09. 2021 r
– Lublin, Galeria TPSP – 29. 01. 2022 r.,
– Sanok, SDK – 19. 03. 2022 r.,
– Biała Podlaska, Galeria „Etmus”, „Mozaika”– 28. 10. 2022 r.,
– Zawichost – „Wyjście” , 14,05,2023 r.,
– Warszawa, Galeria Sinus „Ciało – Odrodzenie” 09.09.2023 r.
– Ryki, Galeria Centrum Kultury i Sportu „Ciało – Istnienie” 14.05.2023 r.
– Celejów, Ośrodek Integracji Park Celejów, wystawa poplenerowa, 26.07.2024 r.
– Radzyński Ośrodek Kultury, Pałac Potockich, „Organica” , 16.11. 2024 r.
Grażyna Braun
Urodzona w Gdańsku a mieszkająca w Warszawie, pomimo tego że zawsze marzyła o sztuce i jej studiowaniu jest radcą prawnym nie ustającym w swoim dążeniu do realizacji marzeń.
W 2018 i 2019 r. zdawała na ASP w Gdańsku i Warszawie, ale ponieważ nie wszystko się udaje od razu, postanowiła kształcić się na UMCS w Lublinie na wydziale malarstwa pod kierunkiem prof. K. Bartnika, gdzie uzyskała w 2021 r dyplom ukończenia studiów podyplomowych. Zgodnie z mottem życiowym: „jak biec to do końca potem odpoczniesz”- próbuje nadgonić utracony czas w realizowaniu swoich marzeń, bo spełniony talent jest sensem ludzkiego życia.
Piotr Krukowski
Urodzony i zamieszkały w Międzyrzecu Podlaskim. Członek „Klubu Miłośników Sztuki” w rodzinnym mieście. Uczęszczał na zajęcia grafiki oraz rzeźby w Pracowniach Artystycznych DKŚ przy ul. Foksal w Warszawie.
Uczestniczył w kilku wystawach zbiorowych w Polsce oraz jednej indywidualnej w Galerii ES w Międzyrzecu Podlaskim w 2020 r. Tematy do prac czerpie głównie z natury.
Marek Olędzki
Absolwent historii na UMK w Toruniu i konserwacji zabytkowego drewna na SGGW w Warszawie. Pracuje w ochronie i konserwacji zabytków. Maluje w technice olejnej, choć inne techniki także nie są mu obce. Inspiracje czerpie z otoczenia i życia w rejonie Bugu i Podlasia.
Wanda Szawuła
Absolwentka Wydziału Polonistyki UMCS w Lublinie. Członkini Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Plastyków. Po farby i pędzle sięgam z zamiłowaniem od kilku lat. Inspiracją są krajobrazy, martwa natura, elementy przyrody – ulubione tematy, które najchętniej przedstawiam w technice akrylowej. Uczestniczy w plenerach, wystawach oraz we wspólnym malowaniu w Gminnym Domu Kultury w Cycowie, gdzie mieszka. To dla niej sposobność do przeżywania pozytywnych emocji, wymiany doświadczeń oraz doskonalenia malarskiego warsztatu.
Gosia Hodara
Od najmłodszych lat fascynuje ją świat fauny i flory, zaś szczególną miłością darzy ptaki, które są głównym motywem wielu jej prac. Maluje obrazy olejne, akwarele oraz… stare meble. Tworzy również wzory tapet ściennych z motywami roślinnymi i zwierzęcymi. Kocha kolory!
Agata Dutkiewicz
Wieloletnia nauczycielka plastyki, organizatorka plenerów malarskich dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Absolwentka WSH w Pułtusku na kierunku – plastyka i UMCS w Lublinie na kierunku malarstwo. Członek Warszawskiego Stowarzyszenia Plastyków. Poszukiwaczka piękna we wszystkim oraz niemożliwej ilości kolorów świata.
Ewelina Ramotowska
Rodowita Podlasianka, mieszka i tworzy w Choroszczy, pracuje w Białymstoku. Arteterapeutka wierząca w uzdrawiającą moc sztuki, filolog i pedagog z nadwyżką energii. Jest współtwórczynią galerii w centrum kultury w swoim rodzinnym mieście, związana z białostocką niezależną galerią Marchand.
Renata Gorączko
Malarka urodzona i zamieszkała w Sanoku. Wystawy: Centrum Kulturalne Przemyśl, karpackie Biennale Sztuki Krosno, Sanocki Dom Kultury „Kobiety Kreatywne”, Dom Kultury Puchatek Sanok, „Galeria Rynek 16” Sanok, Galeria Sztuki „Synagoga” Lesko, Wojewódzki Dom Kultury w Rzeszowie, Międzynarodowa Wystawa Malarstwa Zamek Krasiczyn. Nagrody: Nagroda Karpackie Biennale Sztuki w Krośnie 2011, III Nagroda Wojewódzki Dom Kultury w Rzeszowie 2019.
Małgorzata Gorzel
Z wykształcenia biolog, plastyk, arteterapeuta. Na co dzień nauczyciel akademicki związany z Akademią Nauk Stosowanych W. Pola W Lublinie. Absolwentka Lubelskiej Szkoły Sztuki i Projektowania im. S. Wyspiańskiego (specjalność: techniki malarskie i pozłotnicze oraz witraż i szkło artystyczne) a także Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej (malarstwo). Laureatka nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (II miejsce w konkursie organizowanym przez Urząd Patentowy RP za projekt plakatu ochrona własności przemysłowej).
Teresa Stasiak
Absolwentka Wydziału Pedagogiki i Psychologii oraz Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie. Najważniejsze osiągnięcie – Grand Prix w Międzynarodowym Konkursie Malarskim „Zadra” organizowanym przez galerię Zadra w Warszawie, 2010 r. , „Talent Artystyczny” w Konkursie „Kultura” , 2011 r. organizowanym przez Starostwo Powiatowe w Krasnymstawie, III miejsce w XIV Ogólnopolskim Biennale Twórczości Plastycznej Nauczycieli. Obserwując naturę i analizując zależności w niej występujące kreuje własne kompozycje barwne.
Ewelina Ura-Kamińska
Urodzona w Sandomierzu. Ukończyła filologię polską na KUL i studia podyplomowe z grafiki i składu DTP na UMCS w Lublinie. Obecnie studentka inżynierskich studiów z projektowania wnętrz. Łączy miłość do malarstwa z konceptem graficznym i fotograficznym. Fascynuje ją natura ludzka, zmysły, emocje ukazane w abstrakcji tworzenia. Do jej zamiłowań należy również sfera przyrody oraz zależności w niej zachodzących: miejsce, forma, czas, przestrzeń.
Agnieszka Szady
Członkini TPSP i wieloletnia uczestniczka ogniska plastycznego dla dorosłych. Maluje olejem, akrylem i akwarelą. Jej ulubione tematy to przyroda, szczególnie konie oraz abstrakcje, w których można dopatrzeć się konkretnych kształtów. W obrazach ważne jest dla niej światło. Lublinianka całym sercem. Skończyła prawo na UMCS.
Dorota Sadowa
Poszukiwaczka rzeczy ostatecznych, czasem znajduje ołówek i papier, rzadziej farby i płótno. Inspiracje dla swojej sztuki znajduje na obrzeżach kultury i składowiskach odpadów. Duchowa przywódczyni ruchu artystycznego „Zmęczeni sztuką trzy” – statut w opracowaniu, nabór otwarty, strona w zabudowie karton-gips. Rdzenna mieszkanka wielkiej płyty.
Natalia Przesmycka
Architekt, nauczyciel akademicki na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej. Rysunek to dla niej drugi język, inspirowany dialektem pieśni o kulturach nieodkrytych, którym opowiada bogate wielowątkowe fabuły i wprowadza do świata swojej wyobraźni. Zaprasza w przestrzenie realistycznie nierealne.
„Wy-naturzenie” to wystawa, która eksploruje złożoną i dynamiczną relację między naturą, człowiekiem i jego cielesnością, ukazując, jak kultura, technologia i cywilizacja wpływają na nasze postrzeganie świata organicznego. Tytuł sugeruje podwójne znaczenie – zarówno oddalenie od pierwotnej natury, jej wypaczenie i deformację, jak i próbę ponownego jej odkrycia w nowym kontekście. Artyści grupy 1/14 podejmują temat relacji człowieka ze środowiskiem, badając granice między tym, co naturalne, a tym, co przekształcone.
W prezentowanych pracach natura nie jest już pierwotnym, dziewiczym bytem – stała się przestrzenią ingerencji, przeobrażenia, często także destrukcji. Niektóre obrazy ukazują krajobrazy poddane subtelnym deformacjom, inne przedstawiają organiczne formy w syntetycznych barwach, podkreślając proces ciągłej mutacji. Artystyczne interpretacje ukazują, że człowiek nie tylko wpływa na naturę, ale i sam podlega jej przemianom, stopniowo zatracając granicę między tym, co biologiczne, a tym, co wytworzone przez kulturę i technologię.
Na tej wystawie szczególne miejsce zajmuje cielesność. Ciało ludzkie, rozmyte, zniekształcone, czasem na granicy rozkładu, a innym razem scalone z krajobrazem, staje się symbolem naszej epoki – epoki nieustannych zmian i redefinicji. Niektóre prace ukazują cielesność jako przestrzeń napięcia między tym, co pierwotne, a tym, co modyfikowane.
“Wy-naturzenie” to wystawa, która nie tylko zachwyca estetycznie, ale przede wszystkim konfrontuje widza z pytaniami o granice między tym, co organiczne, a tym, co przekształcone. Czy natura wciąż istnieje w czystej postaci, czy jest już jedynie artefaktem naszej percepcji? Czy ciało wciąż jest częścią przyrody, czy stało się jej odbiciem w świecie naznaczonym ludzką ingerencją? To przestrzeń, w której człowiek i natura splatają się w niepokojącą, ale niezwykle aktualną narrację o współczesnym świeci.
materiał: Bialskie Centrum Kultury im. Bogusława Kaczyńskiego w Białej Podlaskiej
tekst i zdjęcia: Patrycja Sawczuk Impresariat artystyczny Bialskiego Centrum Kultury im. Bogusława Kaczyńskiego w Białej Podlaskiej
opracowanie: Gwalbert Krzewicki
