W 2006 r. ukończyła studia na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, na kierunku malarstwo w pracowni prof. Lecha Wolskiego. W 2011 r. otrzymała tytuł Doktora sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych, w dyscyplinie sztuki piękne. Wówczas rozpoczęła pracę w Pracowni Malarstwa Ściennego w Katedrze Malarstwa, UMK w Toruniu. W 2019 otrzymała tytuł Doktora habilitowanego i stanowisko Profesorki UMK, tym samym objęła samodzielne prowadzenie Pracowni Dyplomującej Malarstwa Ściennego.
W kręgu jej zainteresowań pojawia się instalacja, obiekt, malarstwo oraz murale. W dorobku artystycznym posiada 20 wystaw indywidualnych, m.in. w Częstochowie, Warszawie, Szczecinie, Toruniu czy Olsztynie oraz 40 wystaw zbiorowych na terenie całego kraju, jak i za granicą, m.in. w Londynie, Ruse, Getyndze, Charkowie. Jedną z jej ostatnich realizacji, w postaci murala wielkoformatowego, można było zobaczyć na wystawie „Fangor” w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu.
Tytuł wystawy wpisuje się w zakres tematyczny ujęty w prezentacji wystawienniczej w Galerii Biała w Białej Podlaskiej. Wiele płaszczyzn na jednym podobraziu, to gra geometrii i abstrakcji, mocnej barwy i czarnej kreski, iluzji przestrzenności i płaskiej plamy.
Ekspozycja obejmuje przekrój działań twórczych autorki. Zobaczyć będzie można prace od roku 2000 do tych najnowszych. Pokaz obejmie prace wielkoformatowe na płótnie oraz małe formy na papierze, umieszczone w ramach. Niektóre będzie można zobaczyć, nie tylko w świetle reflektorów galeryjnych, ale także w świetle ultrafioletowym. Do każdej z prac wkomponowane są elementy fluorescencyjne, czasem nawet nie widoczne w dziennym świetle, a ujawniające się dopiero w luminescencji.
Cykl „Kalendarz 1” i „ Kalendarz 2” to zbiór abstrakcyjnych prac małoformatowych, wykonanych w technice własnej, mieszanej. W sposób symboliczny opowiada historię przemian przyrodniczych poszczególnych miesięcy. Cechuje go dwoistość świata oparta na geometrii i organiczności, na geście i rygorystycznej linii działania twórczego, na swobodnym ornamencie i rygorystycznej typografii, walczącej o stopień hierarchii na płaszczyźnie, na duchowości i racjonalizmie.
„Abecadło”- kolejny nowego cyklu z 2024 roku. Powiązany jest w warstwie technicznej z „Kalendarzami”. Merytorycznie każda z prac stanowi obraz litery, ukrytej lub wyeksponowanej, w układzie linii i płaszczyzn abstrakcyjnych. Obrazy można eksponować w słowa, treści, przekazy lub układy eksperymentalne.
Elementem zespajającym łańcuch artystyczny i wartość zawartą w tytule wystawy jest luminescencja. Zimne świecenie lamp fluorescencyjnych wydobywa magię przestrzenności poszczególnych warstw, każdego wizerunku. MiIwona Szpak – Pawłowska mimo, iż cykle można oglądać i w świetle zwykłym i w świetle UV, to ciemność wydobywa z prac nowe, ukryte pokłady.
Jak słońce i księżyc wyznaczające upływ czasu, bliskość natury i pęd techniki, jak czucie i rozumienie, yin i jang, tak moje obrazowanie świata opiera się na przeciwstawnych, lecz nierozerwalnych i uzupełniających się siłach Wszechświata, szukających optymalnej równowagi, zaczerpniętej z geometrii i intuicji.
materiał: Galerii Podlaskiej w Białej Podlaskiej.
tekst i zdjęcia: Galerii Podlaskiej w Białej Podlaskiej.
opracowanie: Gwalbert Krzewicki
