Na strój męski składały się następujące elementy:
- kapota – z szarego sukna, długości nieco za kolano, z klapami i ze składanym, podniesionym kołnierzem, lekko fałdowana z tyłu; z przodu zapinana na haftki, ze zdobnym szamerowaniem, inaczej zwanym też schabami (szamerowanie – ozdoba stroju w postaci naszytego sznura, galonu) wykonanym z naszywanych niebieskich tasiemek wełnianych; niebieskie tasiemki pokrywały brzegi oraz szwy kapoty, a z obu stron obwiedzione były sznureczkami;
- kamizela – sukienna, w kolorze sinym, czyli niebieskim;
- koszula – biała, z kołnierzem wykładanym, stebnowanym, spięta kolorową śpionką (spinką);
- skórzany pas – szeroki na 3 cale, z prostą, mosiężną klamrą;
- czapka – barania, siwa, o granatowym wierzchu, ale także niska granatowa lub częściej wysoka rogatywka obłożona barankiem;
- spodnie – sukienne (sukniaki) lub parciane (parcianki, portki);
- kapelusz – z żytniej słomy własnoręcznie pleciony, z okrągłą główka i szerokim rondem;
- kożuszek na zimę (pod kapotę);
- burka – odzież podróżna, sukienna, z kapturem, szara, był rodzaj peleryny; jeśli nie miała kaptura nazywana była algierą;
Źródło:
Pleszczyński A., Bojarzy Międzyrzeccy: studium etnograficzne, „Bibljoteka „Wisły”, 1983, Tom XI
Artykuł powstał w ramach realizacji programu Narodowego Centrum Kultury: EtnoPolska. Edycja 2023 dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
autor: GOK w Międzyrzecu Podlaskim z/s w Wysokim
opracowanie: Anna Ostapiuk