Zdecydowali się odnowić zdewastowany obiekt z przeznaczeniem go na placówkę hotelarsko- gastronomiczną. W ramach remontu, przeprowadzonego w latach 2011-2013 przez bialską firmę „Bialbud”, wymienione zostały zniszczone elementy więźby dachowej oraz pokrycie dachu. Udało się też rekonstruować stolarkę okienną oraz część stolarki drzwiowej. Zachowane drzwi o charakterze zabytkowym poddano konserwacji. Na elewacjach wymieniono tynki. Konserwacji poddano też detale architektoniczne. Wstawiono nowe balustrady schodów, poddano konserwacji schody i posadzkę, wykonano prace konserwatorskie we wnętrzach, łącznie ze zdewastowanym kominkiem, ozdobnymi piecami i klatkami schodowymi.
Po trzech latach starań i ogromnych nakładów finansowych, pałac Rosenwerthów stał się znowu perełką architektoniczną. Dziś korzystają z niego turyści, a także miłośnicy sztuki. Regularnie odbywają się tu bowiem koncerty muzyki klasycznej i jazzowej oraz wystawy malarskie. Sześć lat temu starania Chwesiuków docenił w wojewódzki konserwator zabytków w Lublinie, przyznając im nagrodę Lauru Konserwatorskiego. Ponadto nowi właściciele pałacu otrzymali odznaki ministra kultury i dziedzictwa narodowego „Za opiekę nad zabytkami”.
Pierwszy dwór szlachecki wraz z ogrodami i budynkami gospodarczymi powstał w początkach XVI wieku.
Należał on wtedy do rodziny Andruszkiewiczów. Splotem różnych okoliczności posiadłość w Cieleśnicy zakupił Jerzy Grek, który w 1630 r. sprzedał majętność wraz z dworem Aleksandrowi Ludwikowi Radziwiłłowi, właścicielowi pobliskiej Białej. Zamożni Radziwiłłowie zawiadywali majątkiem do roku 1810. Wówczas nowym nabywcą dóbr został Andrzej Serwiński. To za jego przyczyną w latach 1823-35 zbudowany został klasycystyczny pałac z okazałym parkiem i stawami. Projekt efektownej budowli przygotował sam Antonio Corazziego, murator cieszący się dużą renomą.
Serwiński borykał się z brakiem funduszy na utrzymanie reprezentacyjnej rezydencji, więc na początku XX wieku odsprzedał ją Stanisławowi Różyczce Rosenwerthowi, znanemu na południowym Podlasiu działaczowi społecznemu i gospodarczemu. Był on m.in. właścicielem Bialskiej Wytwórni Samolotów, istniejącej do września 1939 r. Pałac w Cieleśnicy uległ częściom zniszczeniu podczas I wojny światowej, toteż niezbędny remont zewnętrzny, prowadzony w latach 1921-28, Rosenwerth połączył z przebudową wnętrz na piętrze. II wojna światowa nie odcisnęła na pałacu niszczącego piętna.
W 1944 r. przeszedł on na skarb państwa, a ministerstwo kultury i sztuki postanowiło stworzyć w nim dom pracy twórczej. Istniał on w Cieleśnicy zaledwie kilka lat. Po wywiezieniu wyposażenia do Warszawy w 1950 r., budynek stał się własnością PGR w Roskoszy i został adaptowany na biura. W początkach lat 70. minionego wieku zmieniono nieco charakter wnętrz pałacowych, które odtąd miały pełnić rolę przedszkola i wiejskiego ośrodka zdrowia. Dobra passa nie trwała jednak długo.
Po opuszczeniu budynku przez użytkowników, grasowały w nim już tylko szczury. W 2004 r. spadkobiercom ostatniego właściciela Stanisława Rosenwertha udało się odzyskać zrujnowaną siedzibę rodu, ale nie było ich stać na przeprowadzenie gruntownych prac konserwatorskich. Dlatego sprzedali obiekt Barbarze i Dariuszowi Chwesiukom. Po prawie 200 latach dzieło Serwińskiego odzyskało blask, jakiego nie powstydziłby się pierwszy inwestor.
tekst : Istvan Grabowski
zdjęcia: autora
opracowanie: Gwalbert Krzewicki
